vrijdag 5 januari 2007

Congo 2005

In 2005 I went to Congo (former Zaïre) in Central Africa together with the Red Cross. I witnessed the reunification-program of the Red Cross,bringing back together family members,lost during several wars in the last decades. A very emotional and hope giving experience. The Northern-Kivu province is very beautiful and rich with gold,copper,methane-gas and coltan. Wich ofcourse means war, genocide and total sadness. I saw the other side of this province, due to the Red Cross and a lot of volunteers in Congo: Love,hope and a little peace of mind.........with a lot of guns in the streets, never the less.




We stayed one night in this famous hotel in Rwanda.


Pretty graphic but still actual in Congo. Rebellions did this.


Me and my Radio-friend Wivine (4 years)







Lost children from the 2004 conflict.






Beautiful countryside.










My transport to the Northern Kivu province.



2 opmerkingen:

erika zei

hoi eric, wat tof dat jij ook een weblog hebt, ga er mee door!! even een vraag hoe ga jij ermee om met alles wat je in die "verre" landen ziet,voelt en ruikt als je hier terug bent in dit overvloedige(geldt niet voor iedereen want ook hier is armoede)land?? liefs erika

Eric Corton zei

Hey Erika
Ik probeer daar zo zinnig mogelijk mee om te gaan d.w.z dat ik me bij terugkomst weer gewoon in mijn dagelijkse bestaan gooi met alles erop en eraan.Daarmee bedoel ik ook me druk maken over een kras in m'n auto of de prijzen bij de Albert Heijn, maar er is vanaf het moment dat ik deze reizen ben gaan maken wel degelijk fundamenteel iets veranderd in mijn kijk op het leven.Ik leef mijn leven hier, maar weet heel erg goed dat er nog miljoenen andere levens zijn die zich op moeizame wijze door hun tijd heen moeten ploeteren door armoede of honger of oorlog en door die wetenschap neem ik alles wat mij hier overkomt niet meer "for granted" zoals dat zo mooi heet.Dat zorgt ervoor dat ik ook meer uit mijn eigen leven haal omdat ik er voor blijf werken en van geniet en dat ook nog eens doorgeef aan mijn twee kinderen.Maar de gruwelen die ik ook gezien heb verdwijnen waarschijnlijk nooit meer hoor...Zeker die uit Darfur niet.
Liefs terug
Eric